Gitmek

Öyle çok şey söylenmiş ki gitmekle ilgili, benim burada yazacaklarım sadece ufak birer damlası olabilir kocaman okyanusun..

Çünkü herkes öyle yada böyle hep gitmiş.. Gidişler bazılarını uzaklaştırırken yakınlaştırmış bazılarını. "Gitme" diyenler de olmuş hep "git" diyenler kadar.. Ama yollar yürüdükçe açılır, gitme diyenlerle tanıştığın yere gitmişsindir zaten en başta, her nefes bir önceki hayattan uzaklaştırır seni, her an farklı bir andır..

Gidene mi daha zor kalana mı derler.. Ben hep kalana olduğunu düşünürüm, giden yeni bir dünyaya doğru açmıştır kanatlarını.. Kökleri hala eski yerindedir, ama dalları yeni nefeslere uzar, yeni deneyimlerle karşılaşır, farklı üzüntüler, farklı sevinçler yaşar.. Ama farklı yaşar işte..
Oysa kalan, bildiği, kök saldığı hayatından ayrılanı gözler oturduğu yerden.. Değişim onun için farklı olmaktan ziyade eksiktir sanki.. Fakat unutulmaması gereken en önemli şey şu ki, kalan da aslında olduğu yerde kalmaz.. Her attığı adımda o da giden olur aslında..

Gidişler ve bitişler hep içimi acıtır yine de, sanki kalbim kalmak için direndikçe yavaş yavaş, hissedile hissedile kopar bir parçası ve oraya yerleşir.. Her hatırladığında o ufacık parçanın koptuğu yer ince ince sızlar.. O parçanın yerine sen zaten orayı koymuşsundur bile, kaynar yerine zamanla, senin parçan haline gelir, dört bir yanda senden, sende dört bir yandan izler kalır..


Ve gidiyorum işte, kendi isteğimle, belki kendi bencilliğimle, arkamda da gidenler bırakarak gidiyorum :)

Yazının anlamsızlığı ve melankonisi de bundan.. Kafam almıyor, ve ben o anlasın diye üzerine basa basa söylüyorum.. Gidiyorum işte tatlım.. Ve bavuluma sığmayacak kadar ağır olan yükleri senin taşıman gerek, hazır ol, güçlü ol, keyfini çıkar.. Oradan da alıp geleceklerimiz var!!

resim: kaynağını bulamadım
ama pek kendine güvenli geldi :)
tam ihtiyacım olanından!!