Zaman

Zamanı gelmişti artık..
Oturup doğru düzgün yazmamın, birşeylerle ilgilenmemin, onu geçtim içimi dökmenin boşaltmanın zamanı gelmiş!
Bakmak ve düşünmek yetmiyormuş.. Biriktirmek güzel de olsa bir süre sonra birikenler eyleme geçmek için itişip kakışıyormuş... Bugün "Biz burda devrim yapıyoruz sinyorita" olacağım
Evim var toplamam gereken
Odam var, çatım var, depom var
Kafam var önce boşaltmam, sonra düzenlemem ve yeniden yerleştirmem, eskileri atmam, yenileri parlatmam, en yenileri kabul etmek için yer açmam gereken.
Bilgisayarlar var format atılması, temizlenmesi aktive edilmesi gereken.
Programlarım var, çizimlerim var, yazılarım var
Ve artık böyle harcanacak zamanım yok
Tv yok
Telefon yok
İş dışında internet yookk
Herkesin her dediğini, hayatı, olayları, planları çok ciddiye almak yok
Şarap var, keyif var, şarkılar var artık
Uzundur vücudun yalvardığı detoks var, essential amino acids var, spor var, hareket var
Ben artık başkalarının kalıplarında durmak istemiyorum
Dinlemek ve açılmak, benim istemesem de yapacağım şeyler, bunlarla birlikte yaşamayı öğreneceğim. Herkes kendi deneyimleri ölçüsünde konuşur, bunu kabul edip hoşuma gidenleri alıp KENDİ yolumu çizeceğim... Ve hep kırgın olduğum ZAMAN şimdi benim yanımda olucak
Kendimle barışmamın zamanı gelmişti...

resim=Defne'den. Defne'nin blogunda mutluluk başlığında çektiği "mum çiçeği"nin resmi..
Öylesine huzur verdi ki bana kadife gibi yaprakları bu yazıya çok uygun geldi kendisi...
Bir de muzip muzip dil çıkarmış gibi durmuyor mu sizce de ? ;)