"her düşüncemin dönüp dolaşıp dışarlarda fülütlerle, piknik çantalarıyla koşuşturup, çadırlarda uyuyup güneşin doğuşuna zorla uyandıımız günlere götürüo beni.. büyüdükçe hep daha da geriyi hatırlıorum.. özlüorum bi yandan, bi yandan da çok mutlu oluorum çünkü dünyada kimse bizim gibi büyümedi.. kimse doğayı ve aile hayatını arkadaşların aileden öte olabiliceeni bizim gibi annamadı..
şu sıralar beni tek düşündüren .. çocuumun kesinlikle bizim gibi büyümesini istiorum..
televizyonun bilgisayarın içinden diil ağaçların çiçeklerin böceklerin her türlü hayvanın arasından gelmesini istiorum.."
insanlara "hayır liseye gelmeden ne laptop ne cep telefonu olacak çocuğumun" diye bağırıken bulduğumda kendimi
belki çok saçmalıyorum ama istediğim gerçekten bu
daha çok istediğim de biz büyüyene kadar bunun olanaksız hale gelmemesi
biz telefonsuz gayet güzel hayatta kaldık, gitsin kaybolsun, telefonum cebimdemi diye düşünmeden istiyorum
ama sadece başkasında görüp istemesi de değil belki
gerçekten dünya da kötü bir yere mi dönüşüyor yoksa diye endişeleniyorum
Yazım yanlışları diyalogun orjinaline sadık kalınmasından kaynaklıdır. Cingöz sorumlu tutulamaz :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Teşekkürler! Thanks! Grazie! Danke! Tack! Merci! Misaotra! Gracias!